توضیح: این استاندارد به شناسایی و طبقه‌بندی آسیب‌ها و خرابی‌های چرخ‌دنده‌ها می‌پردازد، که می‌تواند به تشخیص زودهنگام مشکلات و جلوگیری از خرابی‌های بیشتر کمک کند.
گیربکس‌های ترکیبی، از هر دو نمونه محور موازی و زاویه‌دار برخوردارند و امکان انتقال نیرو در چند جهت مختلف را فراهم می‌کنند. این گیربکس‌ها معمولاً در سیستم‌های پیچیده و ماشین‌آلات چندمنظوره مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این نوع گیربکس معمولا در کاربردهایی که فضا محدود است یا ممکن است مشکلات تراز نگران کننده باشد ، استفاده می شود.
یکی از بهترین منابع برای دریافت اطلاعات فنی و انتخاب گیربکس، کاتالوگ ها هستند. در کاتالوگ موتور گیربکس های صنعتی اطلاعاتی نظیر: نسبت دور،شافت ورودی، شافت خروجی، قدرت موتور، گشتاور و... توسط هر برند تولید کننده درج شده است.
در باب نحوه اتصال، گیربکس هلیکال به سه نوع تقسیم می‌شود:
پمپ هیدرولیک و هیدروموتور در سیستم‌های صنعتی برای انتقال قدرت و افزایش راندمان گیربکس‌ها به کار می‌روند.
صنعت تولید برق: در توربین‌های بادی و سایر تجهیزات تولید انرژی.
اما در گیربکس افزاینده وضعیت متفاوت است و نحوه چیدمان چرخ دنده ها از بزرگ به کوچک می باشد. به این ترتیب نسبت چرخ دنده ها کمتر از یک شده و سرعت با افزایش دور چرخ دنده های کوچک تر در بخش خروجی، به میزان کافی افزایش می یابد.
یکی از معاوضه های استفاده از گیربکس های مخروطی، راندمان نسبتا پایین آنها است که نتیجه اصطکاک بین مخروطی و چرخ مخروطی است.
به عنوان مثال، چرخ دنده های حلزونی در مقایسه با چرخ دنده های مورب مستقیم، انتقال قدرت کارآمدتر و عملکرد بی صداتری را ارائه می دهند.
این گیربکس ها باید به گونه ای طراحی شوند که سرعت ها و شرایط مختلف باد را تحمل کنند و در عین حال کارایی و دوام را در طول زمان حفظ کنند.
از طرف دیگر ، ماشین آلات بزرگتر با فضای کافی می توانند گیربکس های قوی تری مانند گیربکس های مورب یا گیربکس های مخروطی را در خود جای دهند.
بررسی ارتعاشاتی منظم چرخدنده ها و یاتاقان های داخلی را می‌توان برای آزمایش عدم همراستایی دستگاه، ترک قطعات و غیره انجام داد.
مشاوره با متخصصان: با مشاهده منبع متخصصان در زمینه گیربکس مشورت کنید تا بهترین راه حل را برای شما پیدا کنند.